Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

nieuwe start

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Hans van de Laar

Zondag 25 september 2011.
Door Hans van de Laar
Toelichting : verhaal bij de opening van het nieuwe werkjaar, een bewogen jaar zal het worden ivm de aangekondigde veranderingen.


Ik wil eens even lekker roddelen. Mijn buurman is een hartelijke en vriendelijke man, maar af en toe….
Hij is de trotse bezitter van een levensgrote bouvier met een paar longen die groter zijn dan het beest zelf.
De laatste tijd blaft hij stukken minder. Hij wordt gelukkig wat ouder en rustiger.
Ook heeft de buurman veel duiven. Die maken zelf niet veel herrie, maar ze moeten wel op de til binnenkomen en dan het hok in.
Dat gaat zo:  Hij roept : Koma, koma, koma koma en schudt ondertussen met een voederbakje.
Tegenwoordig zijn er veel minder wedstrijden waar ze aan meedoen en daardoor is de geluidshinder  een stuk minder geworden.
 Maar dan de papegaai.
Hij is grijs met een rode staart en praat enorm.
Hij is een meester in het imiteren van  de deurbel, de mobiele telefoon en vooral van de hond en de duiven.
Hij blaft en koert en roept: koma koma koma en helaas kun je hem niet zachter zetten.
 Het is ook een vroege vogel want zo tegen 5 uur is het bijzondere beest al gewassen en geschoren en begint ie zijn stemoefeningen.
Een paar weken geleden ging ik weer eens bij de buurman op de koffie en had het over zijn papegaai en of ie ‘m ’s morgens niet even kon afzetten tot een uur of 7.
Dat ging niet. Onze buurman is een natuurmens en de natuur moet je zijn gang laten gaan.
 Een doek over de kooi was op geen optie en de imitator naar binnen halen gaf te veel stof.
 Ik vroeg nog in een laatste poging of er echt niks aan te doen was….
Nee echt niet was het antwoord en ik deed het er mee. Wat schetst mijn verbazing?
De volgende ochtend hield de vogel stil. En de dag daarop ook en zelfs een week nadien nog.
Dat kon geen toeval zijn. Ik ging uitgebreid naar de buurman toe om hem te bedanken.
 Hij zette ’s avonds laat toch maar een paar schotten voor de kooi en haalde ze dan om een uur of 7  ’s morgens weer weg.
Hij kon er niks aan doen, maar hij deed het toch.
Zo gaat het ook in het evangelie van vandaag.
Twee broers die beide gevraagd worden te gaan werken in de wijngaard.
 De een zegt nee en bedenkt  zich.
e ander zegt ja, maar hij gaat niet.
Jezus vraagt wie van de twee nu de wil van de vader heeft gedaan.
Wie heeft juist gehandeld?
Het antwoord van zijn leerlingen is duidelijk.
De eerste en daarop zegt Jezus dat mensen, die tot inkeer komen, die fout zijn geweest die vergeving zoeken, die de goede weg willen gaan na fouten gemaakt te hebben, voor hen gaan, die mooie woorden spreken, maar niet de gerechtigheid doen.
 In ons dagelijkse leven gaat het net zo met een buurman die het goede wil doen maar een voorbehoud maakt en er even over wil denken en niks toezegt voordat hij het zelf geregeld heeft.
Maar hetzelfde geldt in onze parochie, waarin we met zoveel mensen werken bidden en zingen.
De kern is: Het gaat niet om mooie woorden.
Het gaat om wat we werkelijk doen voor elkaar voor onze naaste, voor de gerechtigheid.
Afgelopen week hoorden we bij de politieke beschouwingen veel grote en mooie woorden en allerlei beloften. “Ik sta voor de kiezer.
 Ik wil het beste voor ons eigen volk en houd de vreemdeling maar buiten”.
Jezus zegt het omgekeerde, doet het omgekeerde.
We zijn er om de vreemdeling een thuis te bieden
We zijn er om anderen te helpen.
We zijn er om open te staan voor zondaars, voor mensen, die anders denken en doen.
Het rijk van God is voor hen die daar voor staan. Daar mogen we als kerk en als parochie nog heel veel van leren.
We mogen als kerkgemeenschap bestaan als we er werkelijk voor elkaar zijn.
We mogen onze kerk ook naar de toekomst open houden als we de boodschap van Jezus van liefde en zorg voor elkaar daadwerkelijk doen.
Als onze plaatselijke kerk ons werkelijk aangaat, zullen we zoals onze vice- voorzitter aan het begin zei, er alles voor moeten doen om daarvoor te gaan en het beste gaat dat door te doen wat we zeggen: Als we onze parochiegemeenschap sterk maken en we samen één zijn in Jezus’ geest  dan zal geen mens in staat zijn ons Godshuis te sluiten.
Als we betrokken en gelovig, vol vertrouwen en met daadkracht de boodschap van Jezus doen, verdienen we een plaats in onze samenleving, in het Wilhelminadorp, In Naastenbest en  in Heuveleind  om daar een kerk te zijn die Gods liefde uitstraalt.
Het komende jaar wil ik U vragen daar weer met heel veel liefde mee door te gaan.
Door niet klakkeloos als een papegaai een ander te imiteren maar door te doen wat hier en nu vandaag en morgen nodig is.
Om met de woorden van de eerste lezing te spreken (die voor de kinderen werd voorgelezen): bedankt lieve mieren  (lieve mensen natuurlijk) .
Jullie kracht is groot.
Goddelijk zelfs!
Van God zelf! Goddelijk dus!