Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

adrenaline

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R. Schreurs

zondag 10 augustus 2003(19e zondag d.h.jaar B)

Tijdens de Tour de France gebeurt het wel eens dat de dagrit verrassend gewonnen wordt door een renner die tot dan toe niet verder kwam dan een verdienstelijke functie in het peloton. Maar net die dag was hij jarig en de voorafgaande gelukwensen gaven hem een extra stoot adrenaline, energie die niet in een potje zit maar door het lichaam zelf wordt aangemaakt bijvoorbeeld door een impuls van buitenaf. Wat een felicitatie of een schouderklopje al niet kan doen!

In sommige beroepen of taken in het vrijwilligerswerk is een regelmatige stoot adrenaline onmisbaar. De hulpverlening is er zo een. Wie zich langere tijd voor anderen inspant stoot op tegenslagen: Goede ideeën worden door instanties genegeerd, onderuit gehaald of in een lade gestopt. Helpende handen worden zwart gemaakt door mensen die overal geldklopperij of duistere bedoelingen achter vermoeden. Je hulp komt te laat of de hulpbehoevende wil alles zelf oplossen. Het zijn even zo veel aanleidingen om het bijltje erbij neer te gooien, om zogezegd "je tijd nuttiger te besteden". Maar dan is er die ene zieke die je een schouderklopje geeft, dat ene familielid dat weet te waarderen wat je voor moeder doet, die ene verpleegster die zegt dat ze het zonder jouw hulp niet aan zou kunnen. En vol goede moed ga je door en doet er nog een schepje bovenop, zoals die jarige wielrenner.

We vergeten het makkelijk: Bemoedigende woorden zijn niet alleen onmisbaar voor topprestaties in de sport, maar ook bij hulpverlening, bij onderwijs, bij het opvoeden van kinderen, in de relatie van een werkgever ten opzichte van een werknemer, vooral als iemand na een ziekteperiode zijn taak weer op zich neemt.

Iedereen die soms moet worstelen voor het goed vervullen van een taak, heeft de stimulans nodig die voor extra adrenaline zorgt. Dan zeg je weer: "Ik ga er voor".

In de eerste lezing hoorden we dat Elia al te veel tegenslag heeft gehad om nog verder te kunnen. Hij gaat er bij zitten en denkt: "Ik stop ermee". Het steeds opnieuw terecht wijzen van functionarissen en hoogwaardigheidsbekleders werd hem niet in dank afgenomen. Hij was het moe en had zich voorgenomen niet meer in actie te komen. Maar iemand uit zijn omgeving had het door, een familielid, een vriend, een kennis of zo maar iemand: Hier was ene bemoedigend woord nodig. Dat was zijn reddende engel! En Elia leefde op, hij had opeens meer energie dan hij ooit had gehad. Hij heeft zijn taak als profeet nog jaren vervuld.

Wie een dergelijke taak heeft- misschien zijn we dat zelf- mag laten weten af en toe zo'n adrenalinestoot nodig te hebben. Er zijn duidenden mensen die zich inzetten als hulpverlener of onbetaalde vrijwilliger. De toeschouwer - misschien zijn wij dat- hij mag wel wat meer oog hebben voor de waarde van dat werk en op het juiste moment een bemoedigend woord laten horen. Dan gebeurt het: ineens is er weer genoeg energie om door te gaan.

Uit het eerste boek Koningen 19,4-8

In die dagen kwam Elia na een tocht van een dag in de woestijn bij een bremstruik. Hij zette zich eronder neer. Hij verlangde te sterven, en zei: 'Het wordt mij te veel, Heer; laat mij sterven, want ik ben niet beter dan mijn vaderen'. Daarop ging hij onder de bremstruik liggen, en sliep in. Maar opeens stiet een engel hem aan, en zei tot hem: 'Sta op, en eet'. Hij keek op, en daar zag hij aan zijn hoofdeinde een koek, op gloeiende stenen gebakken, en een kruik water. Hij at en dronk, en legde zich weer te ruste. Maar opnieuw, voor de tweede maal, stiet de engel van de Heer hem aan, en zei: 'Sta op, en eet; anders gaat de reis uw krachten te boven'. Toen stond hij op, at en dronk, en gesterkt door het voedsel liep hij veertig dagen en nachten tot hij de berg van God, de Horeb, bereikte.