Sinds 1998 is Pastor Richard Schreurs bezig met het schrijven en publiceren van zijn preken op het Internet. Deze grote inspanning heeft ertoe geleid dat we nu een fantastische hoeveelheid van meer dan 650 preken online kunnen presenteren. U kunt deze preken vanzelfsprekend gebruiken als inspiratie voor uw eigen overwegingen. We stellen het echter erg op prijs als u dan ook uw bronnen wilt vermelden (www.lidwina.nl) zodat meer mensen het prekenarchief hier online komen bezoeken.

Pasen 2005

[ vorige | lijst | volgende ]
 Auteur: Past. R.J. Schreurs

Vandaag kijken we dankbaar naar het verleden en hoopvol naar de toekomst, zoals wij dat telkens doen wanneer iemand die ons heel dierbaar is door de dood uit ons leven wordt weggenomen. Er gaat soms heel wat aan vooraf: een gezond en succesvol leven of een leven met veel tegenslag en ziekte, misschien zelfs honger en geweld. In elk geval is het laatste stukje nooit het beste. Dan zien we machteloos aan hoe iemand die we bij ons zouden willen houden ons ontsnapt door de poort van tijd naar eeuwigheid en verslagenheid grijpt ons aan, omdat we beseffen hoe definitief het is wat er gebeurt. Die verslagenheid hoeft niet blijvend te zijn, want dankbaarheid kan het gaan winnen , vooral als we ontdekken dat die overledene niet zo ver uit ons leven is verdwenen als aanvankelijk leek. Het kan zelfs zijn dat er geen dag voorbij gaat waarop we niet aan hem of haar terug denken, dingen doen of zeggen waardoor de overledenen opnieuw tot leven komt in ons. Dit waarschijnlijk een van de redenen waardoor wij mensen op het spoor gezet worden dat er meer is dan alleen verleden, dat ook hier en nu is en toekomst.

Ook de vrienden van Jezus Christus hebben dit allemaal doorgemaakt. In de voorbije veertigdagentijd konden we zijn leven nog eens in het kort aan ons voorbij zien trekken.

Het laatste stukje dat we in deze Goede Week weer ophaalden, het was bij lange na niet het beste. Wat een tegenstelling trouwens tussen dat enthousiaste gezwaai met palmen, dat koninklijk onthaal in Jeruzalem en nog geen week later in dezelfde stad het gekrijs om Hem aan het kruis te doen sterven. Tragischer kan het nauwelijks. Het gevoel van machteloosheid bij dit geweld, de moedeloosheid was zo groot dat zijn vrienden zelfs die werkelijkheid proberen te ontkennen, alsof het niet om dezelfde ging waarvan ze hielden, die ze trouw beloofd hadden.

Dezelfde verslagenheid die wij kennen bij het verlies van een dierbare, die overviel ook hen. Het was zo definitief, zo onrechtvaardig, zo ongewild. Hoeveel tijd er verlopen is tussen die verslagenheid en het besef dat Jezus niet zo ver weg was als gedacht, we weten het niet. Het waren waarachtig enkele vrouwen die het eerst zijn nabijheid hebben ervaren. Het lijkt wel alsof degenen die het meest in staat waren van Hem te houden dat juist zij Hem niet als een spookbeeld uit een andere wereld maar levend en wel in hun midden hebben gevoeld uitgedrukt in het aanraken door Maria bij het graf en later door Thomas, de Emmaüsgangers en de andere apostelen bij het eten van wat vis ergens op het strand. Wat ons kan overkomen van onze eigen overleden dierbaren, dat overkwam hen zo buitengewoon sterk dat ze het hebben uitgedragen en overgebracht naar zovelen, naar ik hoop naar u en mij.

Vandaag laten we Jezus' leven nog eens aan ons voorbij trekken. Zoals Hij omging met medemensen, met de zwakken vooral, zoals Hij de moed had om de onderdrukkers te weerstaan en zoals Hij duidelijk maakte dat we broers en zussen van elkaar zijn omdat Hij God als zijn vader en ook als ons aller vader aanwees. Zijn vader die over alle dood heen om ons mensen bekommerd blijft, al weten wij niet hoe dat te beschrijven.

Als we Pasen vieren dan vieren we de Levende. Geen dan gaat voorbij of er wordt opnieuw aan Hem gedacht, worden dingen gezegd en gedaan zoals Hij, waardoor Hij onder ons levend blijft. Hij waarvan gedacht werd dat Hij definitief in het niet was verdwenen. Maar we vieren evenzeer het leven van allen die wij misschien definitief hadden afgeschreven. We vieren zelfs ons eigen leven als nooit meer definitief afgeschreven. Of dat een zalig gevoel geeft, weet ik niet. Natuurlijk wens ik u toe dat u de paaseieren en de paashaas goed zullen smaken en het paasvee goed verkocht wordt en meer van dat soort zaken. Maar met Zalig Pasen bedoel ik toch wat anders omdat het me heel wat belangrijker voorkomt. Dat fundamentele dankbaarheid en vertrouwen mogen doorbreken. Zalig Pasen!

Johannes 20, 1-9

Vroeg op de eerste dag van de week, toen het nog donker was, kwam Maria uit Magdala bij het graf. Ze zag dat de steen van de opening van het graf was weggehaald. Ze liep snel terug naar Simon Petrus en de andere leerling, van wie Jezus veel hield, en zei: 'Ze hebben de Heer uit het graf weggehaald en we weten niet waar ze hem nu neergelegd hebben.' Petrus en de andere leerling gingen op weg naar het graf. Ze liepen beiden snel, maar de andere leerling rende vooruit, sneller dan Petrus, en kwam als eerste bij het graf. Hij boog zich voorover en zag de linnen doeken liggen, maar hij ging niet naar binnen. Even later kwam Simon Petrus en hij ging het graf wel in. Ook hij zag de linnen doeken, en hij zag dat de doek die Jezus' gezicht bedekt had niet bij de andere doeken lag, maar apart opgerold op een andere plek. Toen ging ook de andere leerling, die het eerst bij het graf gekomen was, het graf in. Hij zag het en geloofde. Want ze hadden uit de Schrift nog niet begrepen dat hij uit de dood moest opstaan.